امامان شیعه (علیهم السلام) غدیر را عید نامیدند و دستوراتی را به یاران خویش جهت بزرگداشت آن داده‌اند که از مجموع آنان می‌توان به جایگاه والای این روز دست یافت.
در این مجال فرصت را مغتنم دانسته به بررسی برخی از نکاتی که اهل بیت عصمت و طهارت در زمینه بزرگداشت روز غدیر فرموده‌اند می‌پردازیم.
روز هدیه
عَـنْ اَمیـرِالْمُـۆْمِنیـنَ علیه السلام قـالَ: " ... اِذا تَلاقَیْتُمْ فَتُصافِحُوا بِالتَّسْلیمِ وَتَهابُوا النَّعْمَةَ فِىهذَا الْیَوْمِ، وَلِیُبَلِّغِ الْحاضِرُ الْغائِبَ، وَالشاهِدُ البایِنَ، وَلِیَعِدِ الْغَنِىُّ الْفَقیرَ وَالْقَوِىُّ عَلَى الضَّعیفِ اَمَرَنِى رَسُولُاللّهِ صلی الله علیه و آله".
امیرالمۆمنین علیه السلام (در خطبه روز عید غدیر) فـرمـود: "وقتى كه به همدیگر رسیدید همراه سلام، مصافحه كنید، و در این روز به یكدیگر هدیه بدهید، این سخنان را هر كه بود و شنید، به آن كه نبود برساند، توانگر به سراغ مستمند برود، و قدرتمند به یارى ضعیف، پیامبر مرا به این چیزها امر كرده است".
غدیر روزی است که صراط مستقیم بر مردمان عرضه شد و راه از بی‌راهه آشکار گردید. و چه روزی شایسته‌تر از این روز است برای آنکه عید نامیده شود. شیعیان وظیفه دارند پیام این روز را در جهان تبلیغ نمایند و چه تبلیغی بهتر نشان دادن عملی این شوق و اشتیاق می‌تواند باشد. چه نیکو است در این روز دیدار دوستان، هدیه دادن به یکدیگر و دستگیری از حال نیازمندان و ضعفا. چه زیباست که والدین در این روز برای فرزندان خویش هدیه بخرند و از همان کودکی جان آنان را با عشق به امام علی (علیه السلام) و اولادش (علیهم السلام) بارور سازند. چه دیدنی است اگر در این روز به تأسی از مولا و مقتدایمان انبانی از توشه بر دوش نهاده و پنهانی بر در خانه نیازمندان بریم تا روح امید در جانشان زنده شود و با مکتب عشق آشنا گردند. این همه هر چند آسان است اما تأثیری بس شگفت می‌تواند داشته باشد.
غدیر باوری